مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی

مطالعه ای که در مجله ی روانپزشکی منتشر شد می گوید که اگر به نوزادتان اجازه بدهید برای مدت کمی گریه کند در حالی که به او یاد می دهید خودش خوابش ببرد، مشکلات روانشناختی طولانی مدت ایجاد نمی کند و هم چنین به روابط آن ها با والدینشان آسیب نمی زند.

مطالعه ای که بچه ها را تا شش سالگی از نظر مسائل احساسی ای که بعدها در بازی، فضای مجازی و در زندگی مشترک ممکن است به خشم تبدیل شوند بررسی می کند.

این مقاله با طرح این سوال که  آیا والدین خسته باید به بچه هایشان  آموزش بدهند که خودشان بخوابند؟ تاکید میکند: «برخی طرفداران آموزش خواب به کودک گفته اند که آموزش اینکه بچه ها خودشان  به خواب بروند جای نقد دارد. حدود نه درصد بچه ها در شش سالگی مشکلات مربوط به خواب دارند.»

قبلا هم برخی مطالعات نشان داده بودند که تکنیک های رفتاری جواب می دهند و مزایای کوتاه مدت دارند. بچه ها زمان خوابیدنشان زودتر به خواب می روند و در طول شب کمتر بیدار می شوند. آن ها می گویند که مشکلات خواب نوزادان می تواند منجر به مشکلات بیشتری در خانواده شود. آن ها علائم افسردگی را در مادران دو برابر کرده و می توانند مسائل مربوط به زایمان را افزایش دهند.

مطالعه بر روی 326 کودک استرالیایی را که والدینشان گزاش کرده بودند که آن ها در حالی که هفت ماهه بودند،در خوابیدن مشکل داشتند بررسی کرد.
وقتی بچه ها بین هشت تا ده ماهه بودند پدر و مادر صد و هفتاد و سه تا از آن ها فنون رفتاری را در طول چک کردن های مرتب آن ها آموختند.

زمانی که بچه ها شش ساله شدند محققان تست های مختلفی برای تعیین میزان سلامتی عاطفی، رفتاری، مشکلات مربوط به خواب آن ها و نیز رابطه ی بین آن ها و والدینشان میگیرند.

 از مادران نیز تست افسردگی و اضطراب گرفته شد. هم چنین نمونه هایی از بچه ها برای تعیین میزان کلسترول خون آن ها و هورمون های استرس شان گرفته شد. الگوهای غیرعادی می توانند نشان دهنده ی این باشند که قرار گرفتن زودرس در معرض استرس وجود دارد.

محققان یافتند که دقیقا هیچ تفاوتی در این اندازه ها بین بچه هایی که زمان نوزدایشان آموختند خودشان خوابشان ببرد و آن ها که مجبور نبودند خودشان بخوابند، مشاهده نشد.

منبع: سلامت نیوز