مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی

بر اساس گزارش‌هاي جهاني، ميزان مرگ ناشي از بيماري‌هاي شغلي و بيماري‌هاي وابسته به شغل شش برابر حوادث شغلي است و اين آمار اهميت توجه به سلامت شغلي را بيشتر مي‌کند.
بيماري شغلي به بيماري اطلاق مي‌شود که در نتيجه مواجهه با عوامل زيان‌آور موجود در محيط کار بوجود مي‌آيد و با توجه به غيرقابل درمان بودن اغلب بيماري‌هاي شغلي، توجه به بحث پيشگيري از اين بيماري‌ها امري ضروري و اجتناب‌ناپذير است. با وجودي که ميزان مرگ ناشي از بيماري‌هاي شغلي و بيماري‌هاي وابسته به شغل شش برابر حوادث شغلي است ولي هنوز اين بيماري‌ها ناشناخته و پنهان هستند.
ILO تخمين زده که هر سال حدود 337ميليون حادثه و 217 ميليون بيماري در محيط‌هاي کاري اتفاق مي‌افتدکه اين تعداد ساليانه منجر به مرگ حدود 2 ميليون و 300هزار کارگر شده است.
هزينه‌هاي مربوط به اين تعداد مرگ حدود 4 درصد توليد ناخالص داخلي گزارش شده و بر اساس گزارش سازمان جهاني بهداشت، 37 درصد کمردردها، 16 درصد کاهش شنوائي‌ها، 13 درصد بيماري‌هاي انسدادي مزمن ريه، 11 درصد آسم‌ها و 10 درصد سرطان‌ها مربوط به عوامل زيان‌آور محيط کار است که اين بخش عمده‌اي از بيماري‌هاي غيرواگير را در جمعيت عمومي تشکيل مي‌دهد. 
مدير گروه طب کار دانشگاه علوم‌پزشکي مشهد با بيان اين که دو عامل عمده پيشگيري از بيماري‌هاي شغلي را آسان مي‌کند، گفت: اول اينكه عوامل مولد اين‌گونه بيماري‌ها در محل کار قابل شناسايي، اندازه‌گيري و كنترل هستند؛ دوم اينكه افراد در معرض خطر در دسترس هستند و با اقدامات بموقع طب کار اين بيماري‌ها در مراحل اوليه قابل شناسايي، ارزيابي و کنترل هستند.
بهبود مراقبت‌هاي بهداشتي کارگران، تغيير در فرايندهاي کار و  توليد، ارتقاء سيستم ثبت و تشخيص اين نوع بيماري‌ها، بهبود مکانيسم‌هاي تشخيص و پرداخت غرامت‌ها، ارتقاء آگاهي کارگران و کارفرمايان درخصوص بيماري‌هاي ناشي از کار موثرترين راهکارهاي پيشگيري از اين بيماري‌ها است.بطور قطع در شرايط فعلي کنترل اپيدمي پنهان بيماري‌هاي شغلي، جز با تلاش جمعي دولت و تشکل‌هاي کارفرمايي و کارگري و تدوين دستورالعمل‌هاي علمي مبتني بر نيازهاي بومي و منطقه‌اي (با کمک متخصصان سلامت شغلي) امکان پذير نخواهد شد.